.jpg)
"Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί", λέει η παροιμία και ταιριάζει απόλυτα με την περίσταση της ΑΕΚ. Προσπάθειες γίνονται από παντού για να μην πέσει η ομάδα. Αυτή είναι η μία αλήθεια γιατί την Κυριακή το βράδυ στο ΟΑΚΑ είδαμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος που θέλουν την ΑΕΚ στη Γ' Εθνική. Όχι αυτοί που μπήκαν μέσα δεν φταίνει για την κατάντια της ομάδας. Έδωσαν όμως την δική τους κλωτσιά για να πάει η ΑΕΚ ακόμη πιο χαμηλά.
Από το φετινό καλοκαίρι φαινόταν πως η ΑΕΚ θα περάσει δύσκολα. Όλοι λέγαμε στον εαυτό μας, ανάμεσά τους κι εγώ, πως "ΑΕΚ είσαι δεν θα πέσεις". Κι όμως έπεσες. Τα εγκλήματα, γιατί περί τέτοιων αναφερόμαστε, έφεραν την ιστορικότερη ομάδα του κόσμου για μένα, στα τάρταρα. Η Πειθαρχική Επιτροπή χθες επιβεβαίωσε πως έπρεπε να δουλέψουν υπερωρίες τα παιδιά για να βγάλουν την τελική απόφαση που καταδικάζει την ΑΕΚ. Αυτό είναι το μικρό κακό. Το μεγάλο κακό είχε έρθει νωρίτερα. Ελάχιστοι το είχαν πάρει χαμπάρι, λίγοι το έλεγαν, ακόμη πιο λίγοι το ένιωθαν και μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που δάκρυζαν.
Μιλάω για την κατεδάφιση του ΝΑΟΥ. Του γηπέδου μας, του "Ν. Γκούμας". Όταν έπεσε το γήπεδο, υποβιβάστηκε η ΑΕΚ. Στις 2 Ιουνίου του 2003 όταν έπεσε και το τελευταίο μπετό από την κατεδάφιση του γηπέδου, έπεσαν πολλά πράγματα. Ή καλύτερα χάθηκαν πολλά. Χάθηκε το σπίτι της, έγινε τσιγγάνα και τώρα όπως πάει να εξελιχθεί το πράγμα, θα χαθεί και η ταυτότητά της (εύχομαι φυσικά να μην συμβεί κάτι τέτοιο).
Δεν ξέρω κατά πόσο θα αλλάξει η απόφαση της Πειθαρχικής Επιτροπής με την Έφεση που θα κάνει η ΠΑΕ ΑΕΚ (ο νομικός της δηλαδή, καθώς οι Δημητρελομπρουσιανοί εκτός από πουθενάδες είναι και άφαντοι). Το κακό έγινε. Η ιστορία έγραψε και δυστυχώς ο λαός - μιλάω πάντα για τον αγνό κόσμο της Ένωσης, αυτόν που γνωρίζω εδώ και τόσα χρόνια από τα στενά Φωκών και Καππαδοκίας, αλλά και όλη την Δεκελείας και όχι μόνο - θα πρέπει να δείξει τώρα ότι είναι μία γροθιά. Να διώξει τα εκτρώματα από το γήπεδο και να φτιάξει ξανά την Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως.
