Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Από τη διάλυση στην καταξίωση

Ο Μάριος Ματσάνκος γράφει για τον πρώτο τίτλο της σεζόν αλλά και της ιστορίας της ανδρικής ομάδας βόλεϊ της ΑΕΚ που κατάφερε μπροστά σε 500 Ενωσίτες να σηκώσει το League Cup.

ΑΕΚ της Καρδιάς. Μία λέξη για λίγους. Μία λέξη για ρομαντικούς. Μία λέξη που πιστά οι οπαδοί την ακολουθούν. Όχι οι χαρτζιλικάτοι, αλλά οι απλοί. Αυτοί που τρέχουν από γήπεδο σε γήπεδο για να δουν τα τρία πιο μαγικά γράμματα του κόσμου. Να φωνάξουν ΑΕΚ και να νιώσουν μέσα τους μια ψυχική ευλάβεια. Κάπως έτσι έγινε και το Σαββατοκύριακο στην Αλεξανδρούπολη. Μαγικό Σαββατοκύριακο για λίγους. Για 500 ρομαντικούς, τρελούς, άρρωστους, αλλοπαρμένους. Όπως θέλετε πείτε τους. Όμως αυτή η ομάδα έδειξε ότι έχει μέταλλο και ψυχή.

Η ανδρική ομάδα βόλεϊ της ΑΕΚ τη σεζόν 2013-2014 κατέκτησε το League Cup. Το πρώτο κύπελλο στην ιστορία της. Δεν θα ξεχαστεί ποτέ αυτό. Όπως δεν θα ξεχαστεί ότι πέρυσι οι μάγκες του Γιάννη Αρβανίτη, οι αθλητές της ομάδας χάντμπολ, έφεραν το πρώτο νταμπλ μετά από 35 χρόνια στον σύλλογο. Σε έναν σύλλογο που τότε πονούσε και τώρα βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία. Με άλλο μάτι για να το πω και πιο απλά.

Ερχόμαστε είναι το σύνθημα που κυριαρχεί στις τάξεις των οπαδών της ΑΕΚ. Μπείτε στα social media και θα καταλάβετε. Μιλήστε με φίλους της Ένωσης και θα δείτε. Όχι δεν θα νιώσετε την τρέλα τους. Αυτή την έχουν μόνο εκείνοι. Θα δείτε όμως στα μάτια τους τη φλόγα που αναβλύζει για κάτι μεγάλο που έρχεται. Και δεν είναι μόνοι τους. Έχουν μαζί τους, τους αθλητές του βόλεϊ σήμερα, του χάντμπολ χθες, του ποδοσφαίρου μεθαύριο, του μπάσκετ αύριο και όλων των τμημάτων.


Από την διάλυση λοιπόν στην καταξίωση. Τον Αύγουστο διαλυόταν η ΑΕΚ της Καρδιάς, αλλά φωνάζαμε πως αν γίνει κάτι τέτοιο θα ήταν έγκλημα. Πιέσαμε και εμείς τα ΜΜΕ από την πλευρά μας. Και δικαιωθήκαμε άπαντες. Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Για να σηκώσουν αυτή την κούπα οι κιτρινόμαυροι έριξαν αρκετό ιδρώτα. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Κηφισιά, Εθνικός Αλεξανδρούπολης και Φοίνικας Σύρου, "καθαρίστηκαν" μετά από μπόλικη δουλειά. Και που είστε ακόμα. Αυτή είναι μόνο η αρχή. Είμαστε λίγοι μα σ' αγαπάμε...